Aşk Sensiz Bir Hikaye
Sonu bitmez, hikayelerin sanırsın. Bazen en dip acıları yaşadığın ve gözlerinin uykusuzluktan acıdığını bile hissedemeden, getirirsin hikayenin sonunu.
En çok canını yakanın en sevdiğin olduğunu bilir, sevmekten vazgeçemezsin. Bilirsin hep aynı sonlar tekrarlar ve kendine veremediğin cevapların içinde kısılır kalırsın.
En kahkaha dolu anları hatırlamazsın bile artık. Hüzün; onu görmezden gelir, canını acıtmasın diye takarsın en güçlü sandığın maskelerini. Oysa ardındaki gözyaşlarına yine de söz geçiremezsin. Kalbin;bir daha yemin eder “sevmek yok” “bir daha aşk yok” diye. Zira artık sen kendinden vazgeçersin. Bedenler kalır sana. Soğuk ve duygusuz ve zamansız. İstediğini almak ne kadar mutlu eder, hikayenin derinlerinden sana kalan hırslarında.
Bitmez sanırsın, gönlün kadar kendine yakın sığ liman arar ve kendinle konuşursun. Ve seni sana hatırlatan aynaları hiç farkında olmadan karşında bulursun. Bazen daha sert rüzgarlar eser yine de dik durmaya devam eder, kendinden vazgeçmek istemezsin.
İşte tam da bu anda, sen olduğunu hatırlarsın, başka hikayelerin kahramanlarından, sana rastlayan karşılaşmalarda. Bir söz beklersin, lakin duymaktan belki de korktuğun. Uzaklaşır, kendin olursun her şeyi ardında bırakmaya söz vererek. Bitmez sandığın hikayenin sonu gelir ve sen son sayfa da aslında en başından kendi hikayeni yazdığını anlarsın…
Sevgiyle oy@
