Öfkemin Haykırışları
Bu benim huyum ne yapayım. Beni beğenen böyle beğensin, diyerek kendinden kaçtığın şeyin farkında mısın? Kendine gözlerini kapadığının. Ama bir türlü mutlu olamadığının. Mutlu olamadığın için öfkelendiğin, kendine olan kızgınlığının suçunu başkalarına atarak, kendini avuttuğun.
Devam et bakalım, nereye kadar değiştirebiliyorsun başkalarını. Ve sen dönemediğin için kendine hep öfke dolu olmaya devam edeceksin belki de. Çünkü değiştiremediğin tek kişi sensin aslında .
Tehdit altında mı hissediyorsun kendini. Bundan mıdır, kocaman zırhlar örüyorsun kendine ve herkesleri sevmekten korkuyorsun. Hiddetin sana güç veriyor öyle değil m? Ya da böyle sygı duyulacağını sanıyorsun.
Ve diyorsun ki içinden, benden korktukları için bana saygı duymak zorundalar. Ve bu saygı seni güçlü olduğuna ikna ediyor öyle mi?
Bir bak bakalım, o dev aynasına. Kendini ne kadar büyütebiliyorsun. Ve içine sığamadın oayna da ne kadar büyüyebiliyorsun?
Farkına varmaya korktuğun, kendinden korktuğun mudur? Ve hayatın için de ne kadar savunmasız olduğun mudur? Tehdit altında olduğunu hissetmek, ve bunu öfkeyle, başkalarına haykırarak,
bastırmaya çalışmak senden nelerini alıyor hiç düşündün mü ?
Üzgünüm dostum ama artık kızgınlığının sana yüklediklerini başkalarına bağırarak çıkaracağını düşünmekten vazgeç artık. Bil ki kendine olan güvenini fark ettiğin de ve kendine değer verebilmeyi öğrendiğin de öfkelenmene neden olan her şeyin içindeki korkularının yansıması olduğunu fark edeceksin.
Güven kendine, ve ayna da gözlerine baktığının ne kadar sevilmek istediğini fark et. Bu yüzden dir belki kontrol edemediğin öfkenin haykırışları…
Sevgiyle oy@
